Work Text:
Caibidil a haon
Chuaigh Caoileann go dtí an tabharlann. Lá fuair agus fliuch a bhí ann agus mar sin, bhí pínte ar a haigne. D’fhéach sí Séamas amuigh an tabharlann. Fear aisteach a bhí i Séamas agus nuair a bhí sé amach, Ní bheidh craic maith agat i gcónaí.
“Dia duit Séamas, an bhfuil fag eile agat?” Theastaigh tóitín uaithi. Bhí lá garbh aici.
“Haigh Caoileann mo stór. Ar ndóigh, tá fag agam duit.” Thóg Séamas paicéad toitín amach don poll ina bríste agus thóg sé ceann di.
“An bhfuil craic ar bith agat?” Las sé a toitín.
“Níl, tusa?”
“Aon rud nua. D’ólaim cúpla pínte le mo bhuchaillí agus sin é. C’mere, ar chuala tú an nuacht faoi Sarah? Tá sé uafásach. Cailín bocht.” D’fhás Caoileann míchompordach.
“Sea”
“Níl an baile sábháilte a thuilleadh. Bá chóir duit a bheith cúramach.”
“Mmm… beidh mé ceart go leor.”
Bhí sé ciúin ar feadh nóiméad.
“Siúlfaidh mé abhaile thú anocht.” Thosaigh Caoileann ag gáire.
“ Go raibh míle maith agat ach beidh mé ceart go leor. Is bean láidir mé.”
“Ní ligfidh mé do chailín álainn cosúil leatsa siúl abhaile leat féin. Ceannóidh mé deoch duit.”
Rinne Caoileann iarracht gan urlacan. B’fhéidir tar éis cúpla deoch, nach cuirfeadh an fear seo tinn uirthi.
Chuir sí gáire bréige uirthi.
“Go raibh maith agat Séamas.”
Tár éis cúpla deochanna…
Thóg Séamas póg di sa seomra tobac.
“Ba mhaith liom dul abhaile.” Ní fheadfadh ach an báisteach í a fhliuchadh ag an am. D’fhág siad an tabharlann. Ba léir go raibh Séamas ar meisce. Bhí sé crua trína bríste agus rinne an smaoineamh tinn í.
Shroich siad a theach Caoileann agus bhrúigh sé suas í in aghaidh an bhalla.
“ Ní anseo. Ba mhaith liom tú sa sead.” Aoibh sé.
“Ar ndóigh.” Chuaigh siad isteach sa sead agus dún Caoileann an doras.
“Dún do shúile” a dúirt Caoileann. Níor mhair a sceitimíní i bhfad nuair a bhraith sé pian láidir ina cheann go tobann.
“Nára bheire an mhaidin ort agus náire agus aithis chugat.”
“Caoileann cad atá a-” NÍ fhaca sé ach dubh.
“Collach.” Thit an camáin ar an talamh. “Nílim críochnaithe.”